Bu sevdayı tırnaklarımla kazıdım ben yüreğime...
Etrafımdaki herkesin tuttuğu takımın renkleri farklı farklıydı , hiç birini anlayamıyordum ve hiç birini sevemiyordum . Bir yanda sarı-kırmızı bir yanda sarı-lacivert bir yanda da siyah-beyaz renkler vardı. Arkadaşlarım bana bu takımı tut , şu takımı tut diyorlardı... Ama ben ısınamıyordum hiç birin,e neden bilmiyordum.
Bir gün babam dedi ki " Evlat Hazırlan maça gidiyoruz" bende hazırlandım ve gittik. Koskocaman bir yere girdik orda amcalar bağırıp duruyordu ben anlamamıştım ne olduğunu, anlam verememiştim. Akşam eve dönünce babama dedim "Baba Hangi Takımdı Bu ?" babamın verdiği cevapta şuydu "Bursaspor Oğlum."
Bursaspor benim oturduğum şehrimin takımıydı, hiç yabancı gelmemişti ve Yeşil Beyaz olan renkleride sanki her gün gördüğüm yerlerden kopup gelmiş gibiydi.
Babama bir soru daha sordum "Baba bir daha ne zaman gideceğiz maça ?" Babam "2 Hafta sonra gideriz" demişti, bana o 2 hafta bir ömür gibi geldi geçmek bilmedi. Maça gittiğimizde herşeyi anlamaya çalışıyordum babam bana usanmadan cevaplar veriyordu. Artık maç saatlerinde hazırlanıp babamı kapıda bekliyordum ve gidiyorduk. Bursaspor'u sevmiştim, o küçücük yüreğime koskocaman bir sevdanın tohumlarını ekmiştim o zamanlar.
Teksas diye birşey varmış o zamanlar babama sorarak öğrenmiştim; adamlar hiç yerinde durmuyorlardı ve sürekli Bursasporu destekliyorlardı, ben o zamanlar onlara bu adamlar deli heralde demiştim... Nerden bilirdim zamanla benimde delireceğimi ? Evet delirmiştim Teksas'a gidiyordum her maç ve her maçta sesim kısılana kadar Burs ! diye haykırıyordum...
Zamanla anladım ki fark etmeden, hissetirmeden, ses çıkarmadan Bursaspor Sevdası kanıma , canıma işlemişti...
Bursasporluluk bana babamın ömrüm boyunca verdiği en güzel hediyeydi , peki ya ben ne yapmalıydım?
O zamanlar kestiremesemde şimdi neyin ne olduğunun farkındayım... Seneler boyunca tırnaklarımla yüreğime kazıyıp babamın hediye ettiği bu sevdayı bende oğluma ve hatta kızıma hediye etmeliyim... Belki de herkesin yapması gereken bu değil mi?
Vedat UBUZ, 15 Haziran 2008
O zamanlar kestiremesemde şimdi neyin ne olduğunun farkındayım... Seneler boyunca tırnaklarımla yüreğime kazıyıp babamın hediye ettiği bu sevdayı bende oğluma ve hatta kızıma hediye etmeliyim... Belki de herkesin yapması gereken bu değil mi?
Vedat UBUZ, 15 Haziran 2008
İnadına Teksas fanzin komitesi ve yazarının izni olmadan,
kaynak gösterilmeksizin kullanılması yasaktır. ©Teksas.org
0 yorum:
Yorum Gönder