Adı Yok

bir gün belki kim bilir bir gece yeniden,
yok olmak seninle ucurumun kenarında veda ederken,

aşk dedık adına yalan dedıler,sevda dedık az dedıler,
adını koyamadıgım gencligimin katili Bursa...

her günün geceye vuran dolunayında sevdim seni,
ölümü beklerken son duamda bıraktıgım yerde sevdim seni,
aşkına firar bu hislerimle yarınlarımda sevdim seni,
ben bir gece kaybolurken gelecegım vakıtlerde sevdim seni.

beyaz bir örtüye sarılı çürük bedenımde yeşil beyazınla sevdım seni,
aşıklar ölmez derken öldügün gün son sözümde sevdim seni,
bir deplasman sabahı vedalasırken sevdıklerımızle helallıgımde sevdım seni,
sen her sampıyon olamadıgında ısyanlarımda sevdım seni..

şimdi timsahım sen yine kahret beni aglat gecelerce,,
bizdekinin adı yokkı sana övgüler düzeyim sözcüklerimde,
şimdi timsahım bir çift sözum kaldı yıne senle ayrılırken sahte sözlerımde,
ayrılmaya inat kaybolmaya inat sensizlige inat kısacası inada inat gelıyorum sana...

Biz çok sevdik değil mi? Ne pankartlara sığdırabildik ne mabede
Biz çok aşık olduk değil mi? ne okula eş değerdi ne de bir kıza
Biz öldük değil mi? Ne toprakta bitirdik bu sevdayı ne de stadta
Adını koyamadım ben, varın gerisini siz düşünün.

Burak Ulga, 14 Şubat 2009
İnadına Teksas fanzin komitesi ve yazarının izni olmadan,

kaynak gösterilmeksizin kullanılması yasaktır. ©Teksas.org

Posted in: Burak Ulga,okuyucu mektupları