Biz üç kişiydik Ercüment, Baliç ve ben
Üç ağız, üç burun, üç yeminli fişek
Adımız efsane diye yazılmıştı stadlara, pankartlara.
El tetikte, kulak düdükte ve sırtımız defansa emanet.
Boynumuzda altın zincir, altımızda mercedes,
Baldıran acısıyla tekme yerken herkes,
Çubuklu forma altında birbirimize sarılırdık.
Hakem çok uzaktaydı ve dokunuyordu puansızlık.
Gece, inter toto maçlarında; taraftarın ayak sesleri,
Rakiplerin ağzına-yüzüne, çarpar geçerdi.
Belki bir Karlsruhe maçında yitirdik Baliç'i
Kurşun gibi, mayın gibi, patlayamadan tükendi.
Oy Baliç, sol defansların belalısı,
Baliç; ürkek kalecilerin korkulu rüyası
Sen de böyle gider miydin?
Oy...
