Ben seni Kocaman bir yürekle sevdim

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Ben seni gözlerimle değil yüreğimdeki gözlerimle sevdim. Senin için o an karşıma çıkabilecek herkese kafa tuttum. Çünkü Bursasporumu izleyecektim. Ben seni sadece yendiğinde değil iki top çeviremezken küme düşmeye oynadığında, beni kahrettiğinde, beni mutlu ettiğinde, ard arda goller attıgında veya yediğinde, beni gözyaşlarına hıçkırıklara boğduğunda da ben seni sevmiştim. Ben seni sadece iyi günler için mi sevdim? Ben seni her şekilde sevdim.

Şimdi sonbahardayız kışa giriyoruz ya, hani ben; sende dört mevsimi birden yaşadım. Kimi zaman yüzümde güller açtı. Kimi zaman o gülleri gözyaşlarım büyüttü. Kimi zaman da üşüdüm sana sığındım o atmosferde.

İnsanlar sobayla ısınırdı biz meşale altında omuz omuza ısınırdık. En kötü günlerimde, kendimi kötü hissetiğimde bana baharları yaşattın. Çok mutluyken de bana hüzünleri bıraktın, aynı bir ağaçtan düşmüş yaprak gibi, son baharları hatırlattın. Seni o kadar çok özlemiştim ki, içimde bir volkan patlayacak gibiydi.

Bazen kendimin hata yaptıgını düşünüyorum. Bu yazıları niçin yazıyorum? Kime yazıyorum? Neden? Ne olacak? Yazdıgımda elime geçecek? Bursamdan bana cevap mı gelecek? Hayır.. belki de cevap gelmeyecek. Yok yok kendimizi kandırmayalım öyle, bir cevap gelmez ama yazıyorsam; kendimi düşünmesem de gelecek nesili düşünüyorum. Torunlarımıza, biz böyle günler de gördük demek için yazı yazıyorum. Takımları mağlupken küsmeyi değil İNADINA! bu aşk için, Bursa aşkı için haykırmaları gerektiğini anlatmak için yazıyorum. Belki de kendimi kandırıyorum, bilemiyorum.. belki de gelecek nesili hiç düşünmüyorum yine saçmalıyorum galiba. Ya da ben öyle düşünüyorum ama tek bildiğim bir şey var: Ben seni kocaman bir yürekle sevdim...

Peki sen beni ne kadar sevdin ?

Posted in: Harun Yaylaoğlu,okuyucu mektupları